ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ သေဘၤာတစ္စင္းေပၚကေနခုန္ခ်ထြက္ေျပးလာတယ္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လံုးလြယ္လ်က္ စည္ပိုင္းျပတ္တစ္ခုကိုဖက္တြယ္လ်က္
သတိလစ္ေမ့ေျမာ
လ်က္ ပင္လယ္ထဲေမ်ာေနတယ္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို သေဘၤာတစ္စင္းကျပန္လည္ေတြ႔ရွိသြားတယ္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို သေဘၤာေပၚဝိုင္းဆယ္တင္ ႀကိဳးနဲ႔တုပ္ ထမင္းေကၽြး လက္သီးနဲ႔ထိုး ေရတိုက္
ေျခေထာက္နဲ႔ေဆာင့္ကန္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို အုန္းပင္မွာေဇာက္ထိုးဆြဲထားတယ္
အစာေရစာျဖတ္ထားတယ္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဟာ ဘာသာစကားမ်ဳိးစံုအသံုးျပဳၿပီး
အသံကုန္ေအာ္ဟစ္ေနတယ္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရဲ႕ေအာ္ဟစ္သံကို ဘယ္သူမွမၾကားဘူး
နားမေထာင္ဘူး
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဟာ ေခၽြးဒီးဒီးက်လာတယ္ အျမွဳပ္တစီစီထြက္လာတယ္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ေဇာက္ထိုးသတိလစ္သြားတယ္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ အေရးေပၚဌာနကိုေရာက္လာတယ္
သတိ
မရတစ္ခ်က္။ ရတစ္ခ်က္။
မရတစ္ခ်က္။ ရတစ္ခ်က္။
မရတစ္ခ်က္။ ရတစ္ခ်က္။
နဲ႔
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဆံုးသြားတယ္
လည္ပင္းမွာႀကိဳးရာေတြနဲ႔ လက္ေကာက္ဝတ္မွာႀကိဳးရာေတြနဲ႔
ေျခခ်င္းဝတ္မွာႀကိဳးရာေတြနဲ႔
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဆံုးသြားတယ္
မ်က္ႏွာမွာဖူးေရာင္ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဆံုးသြားတယ္
ေနာက္ေက်ာမွာထိုးသြင္းဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဆံုးသြားတယ္
နံရိုးေတြက်ဳိးေၾကၿပီး ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဆံုးသြားတယ္
ဦးေႏွာက္ေသြးယိုၿပီး ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဆံုးသြားတယ္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ အသက္ဆက္မရွဴႏိုင္ေတာ့ဘူး ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
ႏွလံုးဆက္မခုန္ႏိုင္ေတာ့ဘူး
လူေတြကလက္တို႔ၿပီးေျပာေနၾကတယ္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရနစ္ေသတဲ့အေၾကာင္း
၂၀၁၂၊ ႏိုဝင္ဘာ။
No comments:
Post a Comment