ဆန္တာကေလာ့ႀကီးက ၿမိဳ႕လယ္နာရီစင္ထိပ္ကေန
တဟားဟား ေအာ္ရယ္ရင္း
မႈိ႕ေတြႀကဲခ်
တစ္ၿမိဳ႕လံုး မႈိ႕ေတြ
ဖံုးလႊမ္းလြင့္ပ်ံ ကေလးေတြ ေဟးခနဲေအာ္
အိမ္ထဲကေန ေျပးထြက္လာၾကၿပီး
မႈိ႕ေတြကို အရူးအမူးလိုက္ဖမ္း
ကေလးေတြလက္ၾကားကလြတ္ထြက္လာတဲ့
မႈိ႕ေတြ ျပတင္းေပါက္ကတစ္ဆင့္
အိမ္ေတြထဲေျပးဝင္ပုန္း
ဖမ္းမိခံလိုက္ရတဲ့မႈိ႕ေတြက
ကေလးေတြလက္ထဲမွာ ေရာင္စံုသၾကားလံုးေတြအျဖစ္
ခ်က္ခ်င္းအသြင္ေျပာင္းသြား
အိမ္ႀကိဳအိမ္ၾကား လမ္းႀကိဳလမ္းၾကားမက်န္
ကေလးေတြ မႈိ႕ဖမ္းပြဲဆင္ႏႊဲၾက
ေျပးၾကလႊားၾက ေအာ္ၾကဟစ္ၾက
လဲၾကကြဲၾက
ဆန္တာကေလာ့ႀကီးက နာရီစင္ေပၚကေန
တဝါးဝါး တဟားဟား ရယ္ရင္း
မႈိ႕ေတြကို တစ္ဆုပ္ၿပီးတစ္ဆုပ္
ေလထဲကိုပက္ႀကဲခ်ေန
မီးရွဴးမီးပန္းေတြလို
မႈိ႕ေတြ ဖြားခနဲ ဖြားခနဲ လြင့္က်လာ
သၾကားလံုးစားမိတဲ့ကေလးေတြ
တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ မႈိ႕အျဖစ္
အသြင္ေျပာင္းသြားၿပီး
ေလထဲပ်ံတက္ကုန္ၾက မၾကာခင္
ကေလးအားလံုး မႈိ႕ေတြအျဖစ္ေျပာင္းသြား
မႈိ႕ျဖစ္သြားတဲ့ကေလးေတြကို
လူႀကီးက စိုးရိမ္တႀကီး နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ျပန္လိုက္ဖမ္း
လက္ဗလာနဲ႔ဖမ္း ပိုက္ကြန္နဲ႔ဖမ္း
ဇကာေတြ ျခင္းေတာင္းေတြနဲ႔ဖမ္း လူႀကီးေတြ
ဖမ္းမိသမွ်မႈိ႕ေတြဟာ
ဘာမွျဖစ္မလာဘဲ မႈိ႕အျဖစ္နဲ႔ပဲ ေလထုထဲကိုပ်ံတက္သြားၾက
မႈိ႕ဖမ္းရင္း အေမာဆို႔ကုန္ၾကတဲ့
လူႀကီးေတြက ဆန္တာကေလာ့ႀကီးကို ဆႏၵျပ
ဆန္တာကေလာ့ႀကီးကေတာ့
မႈိ႕ေတြ တစ္ဆုပ္ၿပီးတစ္ဆုပ္ႀကဲခ်ရင္း
တဟားဟားေအာ္ရယ္ရင္းကေန
တျဖည္းျဖည္းေဖာင္းကားလာၿပီး ဖြမ္းခနဲ ေပါက္ထြက္
မႈိ႕ေတြအျဖစ္နဲ႔ နာရီစင္ထိပ္ကေန
ဝဲခနဲ လြင့္က်လာ
ေလထုထဲကမႈိ႕ေတြနဲ႔
ေရာေထြးသြား
အဲဒီၿမိဳ႕ရဲ႕ေလထုထဲ
မႈိ႕ေတြ ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
လြင့္တက္ပ်ံသန္း
လင္းဇင္ေယာ္
၂၀၁၅ ျမန္မာကဗ်ာ
