ZOMBIE

ေဂးအခ်င္းခ်င္း ေဂးမွန္းသိသလို

လက္စဘီယန္အခ်င္းခ်င္း လက္စဘီယန္မွန္းသိသလို

ဇြန္ဘီအခ်င္းခ်င္း

ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မကိုက္ဘူး။

2013

မုန္႔လံုးေရေပၚလ

ဟင္းပြဲ (၀) - ကိုကာကိုလာ၊ ဟိုက္ေကာ္မရွင္နာ၊ စားေရခဲ

ေရာစပ္တာမေကာင္း။ အထိနာ။ ေရာစပ္မွေကာင္းတယ္။ အဝင္ေခ်ာ။

ေရာခ်င္ေရာ။ မစပ္ခ်င္ေန။ ေသာက္သံုးသူမ်ားလည္း လြတ္လပ္စြာေသာက္သံုးႏိုင္သလို

မေသာက္သံုးသူမ်ားလည္း လြတ္လပ္စြာေသာက္သံုးႏိုင္ပါသည္။ အဖြင့္။

ဟင္းပြဲ (၁) - သံုးထပ္သားကင္

ကၽြန္ေတာ္တို႔မ်ဳိးႏြယ္စုဘံုအဖြဲ႔ရဲ႕ မုန္႔လံုးေရေပၚလ မိတ္ဆံုစားပြဲစတင္က်င္းပပါေတာ့မယ္။

အားလံုးပဲ စားရင္းေသာက္ရင္း ေက်းဇူးျပဳၿပီး နားေထာင္ေပးၾကပါ။ သံုးထပ္သားကင္က အဆီေတြခ်ည္းပဲ။

ဒါပဲ လြယ္တာကိုး။ စား စား။ မင္းတို႔လူငယ္ေတြ ငယ္တုန္းစားထားၾက။ ငါတို႔လည္း ငယ္တုန္းက စားထားၾကၿပီးၿပီ။ အသက္ႀကီးမွစားရင္ အစာမေၾကခ်င္ဘူး။ ဆရာဝန္ကေတာ့ ေျပာထားတယ္။ စားခ်င္တာ အားလံုးစားတဲ့။ ကိုယ္ျဖစ္ကိုယ္ခံတဲ့။ စားသာစား။ လက္မေႏွးနဲ႔။

ဟင္းပြဲ (၂) - ကဏန္းေပါင္း

ပုလင္းေပးစမ္း။ မစားခင္ တစ္ဖံုးစာေလာက္ အရင္ထည့္ေမႊ။ ဟင့္အင္း။ မႀကိဳက္တဲ့သူေတြရွိတယ္။

ဒါထည့္မွ ေကာင္းတာ။ အေၾကာအခ်င္ေျပ။ ရင္ေခ်ာင္။ ခံတြင္းရွင္း။ စားဝင္။ နည္းနည္းပါးပါး။ ဒါမ်ဳိး

ဒီအတိုင္းလုပ္ဖို႔ မသင့္။ ေကာ္မရွင္ဖြဲ႔။ ဒါဆို မင္းဥကၠဌလုပ္။ ကၽြန္ေတာ္က အသက္ငယ္ေသးတယ္။ ျဖစ္ပါ့မလား။

ျဖစ္တာေပါ့။ ငါေထာက္ခံတယ္။ ကဲပါ။ မင္း ဒုဥကၠဌပဲလုပ္။ ငါ ဥကၠဌလုပ္မယ္။ ဟင့္အင္း။ ဒီအတိုင္းပဲစားမယ္။

ကဲ ကဲ။ မေရာခ်င္တဲ့သူေတြ ပန္းကန္ေပး။ အရင္ထည့္ေပးမယ္။ ခင္ဗ်ားေရာမွာလား။ ရတာေပါ့။ ခင္ဗ်ားေရာ။

ဟင့္အင္း။ မင္းေရာ။ ေရာမလား။ ေရာမယ္။

ဟင္းပြဲ (၃) - ၾကက္ေကာက္ညွင္း

ငါတို႔ ဒီဘက္ဝုိင္းထိုင္တာ မွန္သြားၿပီ။ ဟုိဘက္ဝိုင္းမွာ မုန္တိုင္းထန္ေနၿပီ။ တက္ႂကြသူမ်ားအသင္းက

လုပ္ပေစေပါ့ကြာ။ ငါတို႔ တာဝန္လာေပးေတာ့လည္း လုပ္ေပးလိုက္ေပါ့ကြာ။ စား စား။ ျမန္ျမန္စား။ ျမန္ျမန္ကုန္။

ျမန္ျမန္ၿပီး။ ျမန္ျမန္ျပန္။ ဖဲ့မေနနဲ႔။ တစ္တံုးလံုးသာ ယူလိုက္။ ဒီစကားေတြ ဒီေနရာမွာ မေျပာသင့္ဘူး။ ေကာက္ညွင္းက ဝမ္းခ်ဳပ္တယ္။ ရင္ျပည့္တယ္။ မင္းတို႔လူငယ္ေတြပဲစားၾက။ မင္းမ်က္ႏွာႀကီး ရဲတက္လာလိုက္တာ။

တိုက္ၾကက္ဖႀကီးလိုပဲ။ အဲဒါ ေသာက္သက္ႏုေသးလို႔ကြ။ ဆားဗစ္ရင့္သြားရင္ ဘယ္လိုေသာက္ေသာက္

အေရာင္မေျပာင္းဘူး။ မင္း ဘာေသြးလဲ။ ေအ။ ငါက အို။ မ်က္ႏွာနီတာ ေသြးအုပ္စုနဲ႔ ဆိုင္လို႔လား။

ဆားဗစ္နဲ႔ေရာ ဆိုင္လို႔လား။ နီခ်င္တဲ့သူ နီတာပဲ။ ရဲရဲနီ။ ရွဲရွဲနီ။

ေရြးခ်ယ္လို႔မရ။ ျငင္းပယ္လို႔မရ။

ဟင္းပြဲ (၄) - ပုစြန္ခ်ဳိခ်ဥ္

ဒါဘာႀကီးလဲ။ ေမးမေနနဲ႔။ စားပစ္။ အကုန္စားလို႔ရတယ္။ အား! ပူေသးတယ္ကြ။

ခြက္ထဲနည္းနည္းထပ္ထည့္လိုက္ဦး။ ဒီတစ္ခါ အခ်ဳိရည္မေရာနဲ႔။ ရိုးရိုးေရေရာ။ အား! ျပင္းတယ္။

ေရခဲထပ္ထည့္ေပး။ ဒါပဲကြ။ ဘယ္အရာမွ လြယ္လြယ္မတတ္ဘူး။ သင္စရာမလိုဘဲ လြယ္လြယ္တတ္တာဆုိလို႔

တစ္ခုပဲရွိတယ္။ မင္းသိလား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘံုမွာ မတတ္ႏိုင္တဲ့သူေတြအတြက္ ေသရင္ေထာက္ပံ့ေပးဖို႔ ရိုးရာအေခါင္းတလားေတြ ငါးလံုးေလာက္ေဆာင္ထားသင့္တယ္။ စီးပြားေရးအသြင္မေဆာင္ေစရ။ အေခါင္းလုပ္ရင္

ေဈးမဆစ္ေကာင္းဘူးဆိုတာသိေတာ့ အေခါင္းေရာင္းသမားေတြက စိတ္ႀကိဳက္လုပ္စားေနၾက။

အေခါင္းဖိုးဘယ္ေလာက္။ ဂူဖိုးဘယ္ေလာက္။ ေမးရင္ မေျဖဘူး။ တခ်ဳိ႕ အေခါင္းဖိုးမတတ္ႏိုင္လို႔ အေပါစားအေခါင္းနဲ႔ပဲ ျဖစ္သလိုၿပီးလိုက္ရ။ ေကာင္ေလး ဒီပန္းကန္လာသိမ္းေတာ့။ ဒါေတြ

ဘယ္သူမွမစားေတာ့ဘူး။

ဟင္းပြဲ (၅) - ထမင္းေၾကာ္

အစာပိတ္ပြဲက ျမန္လွခ်ည္လား။ ၿပီးၿပီလားဟ။ ဒါေနာက္ဆံုးမွ ခ်တာမဟုတ္ဘူးလား။ ကဲ ကဲ။

ရွိတာသာ အကုန္ခ်ေတာ့။ ဟင္းပြဲ (၆) - ဝက္သားတို႔ဟူးေၾကာ္။ ဟင္းပြဲ (၇) - ငါးလံုးဟင္းခ်ဳိ။

မုန္းစရာေကာင္းလိုက္တဲ့ ငါးလံုး။ မႀကိဳက္ဘူး။ လံုးဝ။ ငယ္ကတည္းကပဲ။ ဟုတ္လား။ ဒါဆို ငါပဲ

အနစ္နာခံၿပီး ပိုစားေပးလိုက္မယ္။ ငါးလံုးက ငါနဲ႔တည့္တယ္။ ထမင္းေၾကာ္ထည့္စားဦးေလ။ ေအးပါ။ နည္းနည္းခ်င္းစီစားမွာေပါ့။ ကိုယ္စားရင္ ကိုယ္ပဲခံရမွာ။ ဒါဘာလဲ။ တို႔ဟူးလား။ ျပာမုန္႔လား။ ေမးမေနနဲ႔။ ျမန္ျမန္စား။ အားလံုး စားလို႔ရတယ္။ အားလံုး စားလို႔ရတယ္။ အဘိုးႀကီးေတြ စားႏိုင္တုန္းပဲ။

လူငယ္ေတြ လိုက္မမီေသးဘူး။

ဟင္းပြဲ (၈) - အခ်ဳိပြဲ

ပန္းကန္ထဲမွာ အသားေၾကာ္တစ္တံုးက်န္ေသးတယ္။

မင္း စားလိုက္။ ဟင့္အင္း။ ကၽြန္ေတာ္ အခ်ဳိပြဲစားၿပီးသြားၿပီ။

၂၀၁၃၊ ဒီဇင္ဘာ။